تاثیر تغذیه با گرده‌های گیاهی بر میزان شکارگری Neoseiulus californicus (McGregor) (Acari: Phytoseiidae)
عنوان دوره: اولین کنگره بین المللی حشره شناسی ایران
نویسندگان
چکیده
کنه شکارگر Neoseiulus californicus (McGregor) (Acari: Phytoseiidae) یکی از شکارگرهای موثر در کنترل آفات مهم گلخانه‌ها (کنه‌های تارتن) محسوب می‌شود. با توجه به اهمیت بررسی کارائی این شکارگر، در این پژوهش بررسی میزان شکارگری جمعیت‌های پرورش یافته در آزمایشگاه انجام گرفت. در این پژوهش، میزان شکارگری از تخم کنه تارتن دو لکه‌ای Tetranychus urticae Koch مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش‌ها در ظروف پتری‌دیش به قطر 6 سانتی‌متر روی دیسک‌های برگی از رقم گاویتای توت‌فرنگی و در 20 تکرار و در شرایط دوره نوری 16 ساعت روشنایی، 8 ساعت تاریکی، رطوبت نسبی 5±70 % و در دمای 1±27 درجه سلسیوس انجام شد. بعد از 24 ساعت تعداد تخم کنه‌های تارتن خورده شده، شمارش شد. در این آزمون جمعیت‌های تغذیه شده با گرده‌های ذرت، گردو، خرما و تخم کنه تارتن و جمعیت‌های تغذیه شده با گرده‌های ذکرشده به علاوه مراحل مختلف زیستی کنه تارتن مقایسه شدند. میزان شکارگری جمعیت‌های کنه شکارگر در صورت تغذیه از تنها گرده ذرت (46/1±00/9) ، گرده گردو (99/0±19/8) و گرده خرما (80/0±28/8) با یکدیگر اختلاف معنی‌داری نشان ندادند. اما زمانی که جمعیت‌های از کنه‌های شکارگر تغذیه کرده از کنه تارتن و گرده‌ها مورد بررسی قرار گرفت، تعداد تخم کنه تارتن خورده شده توسط کنه شکارگر در صورت تغذیه از گرده ذرت 94/0±74/14 ، گرده گردو 05/1±24/15 و گرده خرما 04/1±17/14 با جمعیت‌های تغذیه شده با کنه تارتن (95/0±00/10) اختلاف معنی‌داری را نشان دادند. میزان شکارگری افراد تغذیه شده با گرده‌های مورد آزمون و کنه تارتن به طور معنی‌داری بیشتر از جمعیت‌های تغذیه شده تنها از گرده‌های مورد آزمون است. استفاده از جمعیت‌های از کنه شکارگر تغذیه شده با مراحل مختلف زیستی کنه تارتن و گرده‌های مورد آزمون (گرده ذرت، گردو و خرما) در کنترل بیولوژیک آفات موثرتر خواهد بود.
کلیدواژه ها