اثرات کشندگی چند حشره‌کش با منشا گیاهی و سنتتیک روی تریپس توت فرنگی در شرایط گلخانه
عنوان دوره: اولین کنگره بین المللی حشره شناسی ایران
نویسندگان
چکیده
ت تریپس غربی گل Frankliniella occidentalis (Pergande) یکی از آفات مهم توت فرنگی در گلخانه‌ها به شمار می آید. با توجه به توان بالای مقاومت این حشره به ترکیبات حشره‌کش، لزوم ثبت و بررسی ترکیبات با نحوه عمل متفاوت امری ضروری و اجتناب ناپذیر است. این تحقیق در گلخانه‌های استان تهران (ورامین) و البرز در قالب طرح کاملا تصادفی با 7 تیمار و چهار تکرار انجام شد. تیمارها عبارت بودند ازحشره‌کش‌های: دی‌کلروس (EC 50) به نسبت 1 در هزار، فلونیکامید (تپکی50 WG) به نسبت‌های 2/0 ، 25/0 و 3/0 گرم در هزار، نیمارین (EC 1500) 5/2 در هزار، پیرتروم (EC 5) 5/1 در هزار و تیمار شاهد (آب‌پاشی). نمونه‌برداری از کرت‌های آزمایشی روز قبل از تیمار و 3، 7 و 14روز پس از سمپاشی انجام گردید. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SAS تجزیه واریانس شده و جهت برآورد مقایسه میانگین تیمارها از آزمون چند دامنه‌ای دانکن استفاده گردید. در تهران میانگین درصد کارایی تیمارها علیه پوره‌ها و حشرات کامل تریپس سه روز پس از سمپاشی در تیمارهای تپکی 3/0 در هزار (35/82)، دی‌کلروس (03/87)، تپکی 25/0 در هزار (35/69)، تپکی 2/0 درهزار (53/68)، نیمارین (95/56) و پیرتروم (94/55) درصد بود. هفت روز پس از سمپاشی بالاترین و پایین ترین درصد کارایی بترتیب در تیمارهای تپکی 3/0 در هزار (75/85) و نیمارین (37/66) مشاهده گردید. کارایی تیمارها علیه آفت در کرج در سه روز پس ازسمپاشی برای تیمارهای تپکی3/0، 25/0، و 2/0 درهزار، دی‌کلروس، نیمارین و پیرتروم بترتیب 46/80، 46/70، 38/75، 41/82، 39/61 و 42/47 درصد برآورد گردید. به‌طور کلی حشره‌کش جدید فلونیکامید کنترل نسبتا ً قابل قبولی در کنترل تریپس توت فرنگی در شرایط گلخانه‌ای نشان داد.
کلیدواژه ها