ترجیح شته‌ی جالیز، Aphis gossypii Glover و زنبور پارازیتوئید Aphidius colemani Viereck به گیاهان خیار کوددهی شده با نسبت‌های مختلف ورمی‌کمپوست
عنوان دوره: اولین کنگره بین المللی حشره شناسی ایران
نویسندگان
چکیده
برای مطالعه‌ی تاثیر رژیم غذایی گیاه میزبان روی ترجیح شته‌ی جالیز، Aphis gossypii Glover و زنبور پارازیتوئید Aphidius colemani Viereck، بذور خیار (رقم کریم) در گلدان‌هایی حاوی نسبت‌های مختلف ورمی‌کمپوست: خاک (100:0، 90:10، 80:20 و 70:30 درصد) کاشته شدند. برای بررسی ترجیح شته‌های بالدار به گیاهان کوددهی شده با نسبت‌های مختلف ورمی‌کمپوست، یک گیاه از هر یک از تیمارهای آزمایشی (در مجموع چهار گیاه) در داخل قفس‌های پلاستیکی شفاف (به قطر 25 و ارتفاع 35 سانتی‌متر) قرار داده شد. تعداد 20 عدد شته‌ی بالدار به داخل هر قفس رهاسازی شد. پس از 24 ساعت، تعداد شته‌های جلب شده روی تیمارهای مختلف شمارش و ثبت گردید. برای بررسی تاثیر تیمارهای آزمایشی روی ترجیح تخم‌گذاری زنبور پارازیتوئید، گیاهان آلوده به پوره‌های سن دوم شته در قفس‌های ذکر شده قرار گرفتند. تعداد 10 جفت زنبور پارازیتوئید نر و ماده به داخل هر قفس رهاسازی شد و پس از 24 ساعت، زنبورها از داخل قفس‌ها حذف و گیاهان حاوی شته‌های پارازیته به طور مجزا نگهداری شدند. میزان پارازیتیسم زنبور پارازیتوئید پس از تشکیل شته‌های مومیایی تعیین و ثبت شد. هر دو آزمایش در چهار تکرار انجام شد. میانگین تعداد شته‌های بالدار جلب شده روی تیمارها بین 80/1 ± 25/4 تا 18/1 ± 75/5 عدد در نوسان بود که تفاوت معنی‌داری بین تیمارهای مختلف ورمی‌کمپوست از نظر ترجیح شته وجود نداشت. میانگین تعداد تخم گذاشته شده توسط زنبور پارازیتوئید در تیمارهای مختلف ورمی‌کمپوست بین 31/1 ± 25/5 تا 82/3 ± 75/15 عدد بود که تفاوت معنی‌داری بین تیمارهای مختلف از نظر ترجیح زنبور پارازیتوئید مشاهده شد. بیش‌ترین و کم‌ترین تعداد تخم زنبور به ترتیب در تیمارهای 70:30 و 100:0 درصد به دست آمد. نتایج این تحقیق نشان داد که کاربرد نسبت‌های مختلف ورمی‌کمپوست در گیاه خیار می‌تواند ترجیح زنبور پارازیتوئیدA. colemani را تحت تاثیر قرار دهد.
کلیدواژه ها